محمد آبزن– به گزارش دیارجنوب، سیراف در سده‌های نخست هجری، یکی از مهم‌ترین بنادر تجاری جهان اسلام به‌شمار می‌رفت. گزارش‌ها و شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که این بندر، دروازه‌ای کلیدی برای مبادلات میان شرق و غرب بوده؛ جایی که سفال از چین، ادویه از هند و طلا از آفریقا به هم می‌رسیدند و اقتصاد منطقه را شکل می‌دادند.
با این حال، گذر زمان، زلزله‌های سهمگین و بی‌توجهی تاریخی، سیراف را به سایه بردند. شهری که روزگاری از آن با شکوه یاد می‌شد، امروز تنها در روایت‌های محققان و لایه‌های خاک، به یاد آورده می‌شود.
بازخوانی سیراف، تنها یک کنجکاوی باستان‌شناسانه نیست؛ بلکه تلاشی است برای بازگرداندن جایگاه ایران در حافظه‌ی تجارت جهانی. سیراف، یادآور این نکته است که ما زمانی پیشگام ارتباطات اقتصادی، دریامحور و فرامرزی بوده‌ایم.
شاید زمان آن رسیده که به سیراف نه فقط به عنوان یک یادگار، بلکه به عنوان یک الگو نگاه کنیم.
